Het weekend

Even nog een terugblik naar gisteren.
Na een goed ontbijt zijn we met een aantal van ons naar het nieuwe ziekenhuis gegaan om daar Louis te helpen met het in elkaar zetten van de anaesthesie toestellen. Louis was naar 1,5 uur hard werken weer helemaal in zijn sas dat dit toch nog gelukt is voor zijn vertrek.Na een bak koffie zijn we vertrokken richting Accra om Victor, Louis en Kees naar de luchthaven te brengen. Aangezien het vliegtuig pas in de avond vertrok waren er een paar uurtjes strand gepland. Gelunchd in een zeer decadente resort. Daarna de zwembroeken aangetrokken om onze zweetlijven af te spoelen in de warme zee. Anne-Marie had een fijn zwembroekje aan die bij elke golf nog net op haar enkels bleef hangen.We waren blij met onze sterke mannen in het water die ons af en toe uit de mega golven sleurden. En toen begon het enorm te hozen.Net een dure handdoek geleend van 10 euro waar we WEL een half uur op gezeten hebben.
Dan maar douchen en een drankje nuttigen. Het was tijd om afscheid te nemen van de mannen en daarna begaven wij ons weer met de bus richting Korfidua.
Vanmorgen werd Marjan wakker met enorme buikkrampen en binnen notime had ze de toilet al meerdere malen gezien. Wat was ze blij met al die tender, love and care! Anne-Marie met haar immodium,Adriaan met de buscopan die hij met veel moeite van de verpleegafdeling had gehaald. Joop, de chirurg, die even visite bij haar liep en het advies om bananen en cola te nuttigen. Tjonge, binnen 2 uur was ze weer boven jan. Misschien moeten we haar van de week nog wel een hoog opgaand klysma geven maar dat zien we dan wel weer.Alles beter dan enorme broekhoest.
In de morgen was het wederom feest hier. Vier bruidsparen traden in het huwelijk.Een enorme blije en kleurrijke gebeurtenis. Het zingen hier gaat gepaard met flinke wapperende billen. Wij hebben de platte billen nog niet ontdekt.De dienst inclusief preken en eten duurde 3 uur en toen begon het echte feest. Wat swingen kunnen die mensen. Annemarie en Marjan konden zich niet inhouden en begonnen ook met de billen te zwaaien. Al die kinderen om hun heen, de blije enthousiaste koppies en hun soepele ritmische beweging.We hebben er al weer wat bijgeleerd. Wat wij steeds weer zo bijzonder en mooi vinden, is het blije in deze mensen, de rust, het zorgzame naar de kinderen, en de tevredenheid die van hun afstraald. Trots en fier gaan ze hier door het leven. Met rechte rug( dat moet ook wel, anders valt de mand van hun hoofd).Voor het diner( rijst met kip) gingen we nog even wat drinken bij Emanuel.De kroeg aan de straat waar je nadien grijs van het stof en hoestend van de uitlaatgassen weer terugkeert naar de guesthouse.
Cor wil natuurlijk dat Gerda weer helemaal verliefd op hem wordt, dus werd op de terugweg de plaatselijke kapper bezocht. Voor 2 cedies ( 1 euro) heeft hij een fantastisch kapsel laten knippen. Dus Gerda....
Inmiddels is Judith gearriveerd, zij weet alles over autoclaven en hoe en wat betreffende steriliteit en sterilisaties. Echter, deze apparaten zijn nog onderweg.....Tja, het blijft Afrika.
Vanavond wordt het niet laat. We hebben weer een vol programma en uiteindelijk zijn we hier natuurlijk om wat neer te zetten. Voor jullie lieve lezers een warme groet en we vinden het fantastisch om reacties van jullie te ontvangen.
Tot woensdag kunnen we verslag maken. Donderdag vertrekken Renske en Cor en zullen we voor de laatste keer ons verhaaltje vertellen.Victor, Kees en Louis, geniet van jullie warme douche, de echte wijn en een zacht bedje! Wij doen het nog even op z'n Ghanees.

Fijne avond allemaal!

Groetjes van de clan