Maandag....was,poets en verhuisdag!

Inmiddels, moe van alle inspanningen van vandaag, zitten we te nippen aan ons veel te zure dure rode wijntje. Gisteren gekocht bij de Shellpomp waar 1 fles voorradig was.
Vanmorgen begon onze ochtend met het ontbijt, gevolgd door teamoverleg. Daar had zo langzamerhand iedereen wel behoefte aan. Uiteindelijk klaar je de klus met elkaar en uiteindelijk moet je gebruik maken van elkaars expertise.
Renske,Cor, Hylke en onze doc Adriaan begonnen met de verhuizing van de spullen van het oude naar het nieuwe ziekenhuis. En die stoere Rens was de chauffeuse in de ambulance.Deze werd voor de verhuizing gebruikt. Menig Ghanees viel de mond van open. Zo kon je pas echt die gebrekkige gebitjes zien. Annemarie en Marjan begonnen de ochtend met twee reanimatietrainingen. Er moest nog wel even een dweiltje door de kerk want de enorme troep van gisteren( de bruiloft) lag er gewoon nog.
De verpleegkundigen zijn erg gemotiveerd en enthousiast. Vanmorgen was er echter 1 broeder waarbij de alcoholwazem nog uit alle porieen kwam en de handen zo trilden dat we hem uiteindelijk maar weer met hulp op de stoel hadden gezet. Hij had zere knieen en kon zelf niet in de benen komen. We voelden allebei een flinke natte zure oksel. Gelukkig hebben we de handenalcohol bij ons. Handig voor geurtjes en plakhanden van ik weet niet wat allemaal.Na de lunch gingen wij nog even meehelpen met de verhuizing en daarna gingen we verder met onze volgende klus. Het opnieuw organiseren van The Dressingroom oftwel de verbandpoli. Soms heb je echt behoefte om hier heel hard te gillen. Waarom zit dat toch zo in ons systeem, netjes, ordelijk, overzichtelijk......Hebben we bijna alles opgeruimd,geven we een opdracht om nog even wat spullen uit te pakken. Gooien ze het gewoon weer op de grond. GRRRRRRR!!!! Maar ons resultaat van een paar uurtjes enorm ploeteren was verbluffend. Je kon weer een dansje doen in de ruimte ipv voetschorend je verplaatsen en niet struikelen over allerlei troep en dozen, gevuld met je kunt het zo gek niet bedenken.
Ach, en toch is het zo mooi om te zien hoe blij je iemand kon maken." God bless you" zei ze steeds. We hebben geen idee of het volgende week weer een dikke zooi is, maar vooralsnog ziet het er opgeruimd uit. Wel missen we kasten met lades om spullen op te ruimen. Het is er gewoonweg niet en dus moet je allerlei wegen bewandelen. En uiteindelijk is er dan een timmerman die daar het klusje gaat klaren en wat planken in de muur plaatst. Dat is misschien nog wel het moeilijke dat niets voorradig is en je afhankelijk bent van schenkingen.

Heerlijk om de reacties van jullie te lezen. Daar genieten we elke dag weer van.

Voor straks lekker slapen.De stroom was hier even uitgevallen en als de ventilator het niet doet dan moet je hier echt aan een vochtinfuus.

Lieve groet uit het warme Afrikaanse

xx En wat hebben we gegeten vanavond?
Precies.....kip!! haha