Komen en gaan

Dag beste mensen, even tijd voor een verhaaltje.
Gisteren was dus de grote dag voor de broeders. Het 50 jarig bestaan van het ziekenhuis.
Het was inderdaad een mooi feest met ellenlange toespraken van allerlei hotemetoten. Wel prachtig om al die stamhoofden en hoogwaardigheisbekleders te zien zitten op een soort van podium.
Nadien was er een feestelijk maal (jawel o.a. rijst met kip) in de binnentuin van het klooster. Hoogtepunt was het aansnijden van een taart door de bisschop van Koforidua.
Team Holland heeft zich rustig gedragen deze dag mede omdat de geplande opening van het ziekenhuis niet door kon gaan.
's Avonds met het eten maak ik kennis met John Mitchell, een Ier die fondsen werft voor de broeders in Afrika. Ik dacht eerst dat het ook een broeder was maar na enoge @#@#@ wist ik wel zeker van niet. Bovendien stond er een grote fles whisky naast hem. In zijn gevolg was nog een obruni en die hoorde ik op een gegeven moment zeggen dat ie uit Amsterdam kwam. Hylke erbij natuurlijk en wat blijkt ook deze knul is in Breda geboren heeft op school gezeten met de broer van Hylke en heeft in Amsterdam bij hem om de hoek gewoond. Prachtig toch.
Het was ook de naamdag van brother Joseph. Omdat hij in de rolstoel zit kan hij niet in de tuin en zat stikalleen in de eetzaal. Ik ben maar bij hem gaan zitten en we hebben gezellig zitten kletsen.
Na het eten maar ff een biertje, wijntje etc op ons terras. Temeer om te vieren dat Louis na 3 x een trip Accra eindelijk zijn anaesthesie spullen heeft. Hulde
Vanochtend afscheid genomen van Louis, Kees en Victor. Naast de steevaste blouse kregen ze een sjerp met de naam er in geweven.De dames gingen mee naar Accra om te zwemmen en uit te zwaaien. Hylke Adriaan en ik zijn maar aan het werk gegaan. Het laatste schuren terwijl de andere mannen de OK opruimen. Al snel worden we geholpen door een aantal Ghanezen. Toch vreemd, je vraagt al de hele week of ze kunnen opruimen en het gebeurd maar niet, ben je bezig gaan ze helpen.
's Middags de laatste kozijnen en deuren in de verf gezet. Die klus is nu af. Wel een voldaan gevoel voor ons. Het was notabene 18.00 uur dat we klaar waren. Moet niet gekker worden, in de overuren. Kunnen die gedeclareerd?
Dat was het wel zo'n beetje voor nu. Binnenkort komt er vast wel weer een verhaal.

Groet aan een ieder en een dikke Kus voor mijn 3 meiden. Nog ff volhouden.

p.s. Schilders namens Tony hartelijk dank voor de kleding en kwasten etc.