Schilders weg, SEH meiden in

Hallo beste mensen, ff een update uit Ghana.
Het blijft hier bloody hot, maar echt erg is dat niet en menigeen van jullie zullen jaloers zijn.
Wat is er zoal gebeurt de afgelopen dagen.
Schuren, plamuren en schilderen, zo kun je de laatste 3-4 dagen samenvatten.
Samen met Ard en Adri hebben we bijna alle deuren op de OK zo behandeld dat ze een keer in de verf zitten. Eigenlijk moeten ze allemaal nog zeker 1 maal maar helaas de mannen moeten in Nderland weer aan de bak. Geweldig dat ze er waren. Ze hebben echt keihard gewerkt, tussen het toiletbezoek door, HULDE.
Naast het harde werken hebben we ook een paar maal wat langer in de kroeg gezeten.Met name donderdag was het bal. Rens kan een heuse handstand of iets wat er op lijkt.
Ondertussen weer een aantal leuke Ghanezen ontmoet zoals de collega schilders.
Het eigenlijke werk waar Hylke renske en ik voor gekomen zijn, OK gebeuren, gaan we volgende week oppakken.
Gister zijn we ff in Aburi geweest om wat houtsnijwerk te scoren en toen via lange files in Accra naar de Kust. Peter, Kees en Hylke zijn daar een nacht gebleven terwijl Renske en ik terug naar Accra gingen om Ard en Adri uit te zwaaien.
Na een uurtje wachten op het vliegveld komen de meiden van de SEH aan. Marjan en Anne-marie. Samen met hen kwam Victor, een voormalig directeur van het ziekenhuis Delft en onze vriend Elvis.
Na een lange dag reizen een welverdiende Star in ons huisje. Vandaag rustig aan doen. De nieuwelingen uitgebreid rondgeleid en straks nog ff wat zien.
We gaan morgen weer vol goede moed aan de slag maar er wordt deze maand niet in het nieuwe ziekenhuis geopereerd. Das voor ons wel jammer maar het zij zo.
Ik kap ermee, en Marjan neemt ff over.

Groet aan een ieder en een dikke kus voor mijn 3 meiden.

Hallo lieve lezers,

Na een voorspoedige reis kwamen we aan in het zwoele Ghana. Ik had eigenlijk gelijk de neiging om ter plekke mijn spijkerbroek en shirt te verruilen voor iets korts en koels.Het was een warm onthaal en helemaal leuk om Cor en Renske weer te zien. Lekker gebruind door de zon en inmiddels helemaal geacclimatiseerd.De reis onderweg was erg indrukwekkend en regelmatig vielen wij van de ene in de andere verbazing. De schoonheid van het land, de kleurrijkheid van de mensen, maar tegelijkertijd de armoede en al het vuilnis om je heen.
Na een heerlijk koud wijntje op de kneuterige veranda, begaven we ons om 01.30 uur richting bed. Fijn, zo'n propellor boven je hoofd, het is hier s'nachts nog steeds tropisch en de krekels hoor je in koor.
Vanmorgen zaten we om 07.30uur in de kerk. Uit volle borst en zonder muzikale begeleiding werd hier prachtig gezongen. Annemarie en ik moesten uiteindelijk naar voren komen om ons voor te stellen. Er werd gejuicht en geklapt. Een bijzondere ervaring. Na de dienst gaf iedereen elkaar een hand en verliet de kerk. Cor en Renske vonden het leuk om ons rond te leiden in het oude en nieuwe ziekenhuis.Het nieuwe ziekenhuis is mooi maar nog lang niet af. Morgen zal er wel overleg plaats vinden en er een plan de campagne komen wat er van een ieder verwacht gaat worden deze week. We wachten het af.De kinderen op de kinderafdeling, daar werd ik toch wel even stil van. De ledematen, zo vervormd, ik begrijp niet dat ze zich met hun handicap nog zo snel uit de voeten kunnen maken. En allemaal willen ze graag op de foto. Ze zijn blij en tevreden. Daar kunnen wij nog wat van leren. Even een kijkje genomen in een donkere schuur waar de vrouwen wassen en koken. Met enorme stokken roeren ze door de pannen en ik mocht van alles wel proeven. Maar niet doen dacht ik.
Alhoewel we een flinke voorraad immodium en ORS hebben. Cor en Renske hebben hier hard gewerkt en ze zijn echt trots op hun gladde geverfde deuren.
We zijn enthousiast en vinden het geweldig dat we deze ervaring mee mogen maken.

Lieve groet van ons allen, Cor,Renske,Annemarie en Marjan