Bloed zweet en tranen

De titel doet erger vermoeden dan dat het is. Het is vandaag dus 8 maart. Het is hier een nationale feestdag. Eigenlijk is 6 maart onafhankelijksdag maar dat was zaterdag en het wordt vandaag gevierd. An sich niet zo heel erg maar alles zit dicht zodat onze STAR voorraad op is. Gelukkig is het ook de dag van St John of God. Er volgt vanavond een bescheiden feestje met een varkentje wat geslacht is als hoofdmaaltijd. Die ene Schipper heeft ook altijd geluk. Hylke heeft het varkentje bereid en hopenlijk smaakt ie goed.
Zoals vermeld zijn we het weekend in Akasombo geweest bij onze vriend Adi (dat verhaal is na te lezen op www.skippi.waarbenjij.nu)
Michael heeft leren zwemmen en was als een kind zo blij. Nu nog ff een zwemdiploma voor hem maken.
De zieken zijn allemaal weer beter gelukkig. Rens durft alweer winden te laten. Dat is toch het teken dat het weer goed gaat.
Vandaag aan de bak met de schilders. Zij hadden het niet zo erg ingeschat en stonden af en toe te schuddekoppen bij zoveel klunzig timmermanswerk. Zelfs PUR en gaten stoppen helpt hier nauwelijks tegen.
De schilders van hier, die wel aan het werk waren, kwamen regelmatig ff kijken wat er toch voor een lawaai op die OK was. Schuurmachines, nooit gezien. Schuurpapier fijner dan 80, nooit gezien.
We hebben stroom dus en weet niet hoe want een doorsnee electricien zou een rolberoerte krijgen. Gerhard als jij dit leest jij weet ongeveer hoe het eruit ziet. Maar ja het doet het.
Vandaag flink opgeschoten en de helft van de deuren op het OK gedeelte geschuurd en geplamuurd.
Rens weet zeker dat ze zich niet laat omscholen tot schilder. Morgen weer vrolijk verder.
Is er dan niets meer, jawel hoor we ontmoeten steeds nieuwe bijzondere mensen. Een ervan is father Anthony een man van pak em beet 70 met een fantastische lach. Als hij er is is er altijd wat te lachen.
Ook hebben we vorige week father Matheus ontmoet, een oude (77) leger aalmoezenier die werkelijk over de hele wereld heeft gezeten. Het leuke van deze man was, naast een prachtige persoonlijkheid, dat hij in zijn seminarie tijd is opgeleid door Nederlandse paters. Een van die paters heette Jansman en dat was nou net de broer van mijn buurvrouw Marie. Wat is de wereld toch klein.
Voor vandaag genoeg een volgende keer weer meer.
Groeten van ons allen aan een ieder en een knuffel speciaal voor mijn Toossie.

ps Marc bedankt voor je bezorgdheid aangaande hagelslag