verdrietig

Verdrietig

Wat een week, menig zweetdruppel heeft hier de grond geraakt.
Afgelopen week en vandaag hebben we ons gestort op de opslag, zoals jullie al hebben gelezen, deze week vol goede moed begonnen met inventariseren van de ok benodigdheden, wat heb je nodig in de koffiekamer, ook hier helaas geen frituurpan gekozen.
Wat heb je nodig in de opslagruimte, wat in de wasruimtes en wat in de ok zelf.
Het lijstje werd met zorg gemaakt, maar na een klein rondje te hebben gemaakt in het nieuwe ziekenhuis, kon je eigenlijk alles weer doorstrepen, de opening van 19 maart gaat qua ok’s niet lukken.
Er zijn te weinig stopcontacten en pijpen voor gas en zuurstof e.d.
Om deze toch nog aan te leggen hebben ze besloten om…………………..
Bijna het hele plafond er maar uit te zagen.
Je kunt gerust zeggen dat ze weer terug bij af zijn.
Een voordeel is dat we nu hebben kunnen zien dat een ok lamp op hangen niet was gelukt, de dakcontructie was van zodanig kwaliteit dat deze nooit had gehouden, dunne latjes dus geen stevige ondergrond.
Bij Cor was de maat nu vol en hij heeft de hulptroepen ingeschakeld, vanaf de 2e week van maart zal de firma s&s ons versterken. Dus de voorraad STAR zal aangevuld moeten worden.

Verder hebben we in het weekend een paar mountainbikes gekocht, met het idee hier ons maar eens voort te bewegen op de fiets(jaja zelfs renske gaat zich op de fiets nestelen).
De fietsen kopen was geen probleem, maar deze moesten eerst helemaal worden nagekeken door de fietsenmaker, twee straten verderop, toen bleek dat deze er niet was, moesten we tien straten verder voor een andere fietsenmaker, de fietsen achter in de taxi, de mannen lopen en renske in de taxi mee(er moet toch iem. op de fietsen letten?)
Toen ze helemaal gecheckt waren, konden de heren ze gaan testen,( rens ging uiteraard weer met de taxi) na de col du koforidua te hebben beklommen, kon er wel een star tegenaan(1 uur ’s middags) en toen we weer een poging deden onze reis verder voort te zetten, bleek de ketting van cor geknapt te zijn, compleet doormidden.
Gevolg, fiets weer in de taxi, cor en niek te voet en hylke en renske op de fiets richting huis.
Na een kwartier werd de fiets weer netjes voor het huisje afgezet.
Er pronken nu dus drie fietsen in het huis, waarvan er een weer een gebroken ketting heeft, Maandag hebben we namelijk weer een poging gedaan om de col du koforidua te beklimmen, maar helaas, weer een ketting gesneuveld.
We zullen jullie de foto’s niet ontnemen, maar het uploaden gaat hier nog wel een aant. daagjes duren.
Voor nu………………….tot gauw.